sarıqlı

sarıqlı
sif.
1. din. Başına sarıq qoymuş, başında sarıq olan, çalmalı. Bu küçənin . . başı sarıqlı axundları ilə başı silindrli ziyalıları bir müqəddərat daşıyırdılar. S. H.. Sarıqlı mollanın «cahad» haqqındakı sözləri çox adamlara yer elədi. M. C.. // is. Molla, ruhani, müsəlman din xadimi (bu mənada adətən «başısarıqlı» şəklində işlənir).
2. Bint, sarğı və s. ilə sarınmış, bağlanmış (yara, sınıq və s. haqqında). Sarıqlı qol. Sarıqlı ayaq. Üzü sarıqlı olmaq. – Bir gün Hacı Rüstəmin dükan qonşusu usta Həsən papaqçı gördü: budur Hacı, başı, gözü sarıqlı yaman bir halda gəlir. Ə. H.. Xavər dörd aylıq dəhşətli əzablardan arıqlamış, ordları batmış Kərimxana baxır, gözünü sarıqlı gözündən çəkə bilmirdi. M. İ..
3. İp, sarğı və s. ilə bağlanmış. Dərviş gözünü açıb gördü ki, bir divin dalısında əlayağı sarıqlı gedir. (Nağıl).
4. Üzərinə bir şey sarınmış. Şəkildə görünən zatın başındakı sarıqlı fəs, əynindəki gen və biçimsiz şalvar, onun ayağındakı qıvraq çarıq qızın diqqətini özünə cəlb etmişdi. M. S. O..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • bağlama — is. 1. «Bağlamaq»dan f. is. 2. İçi dolu və ağzı bağlı kisə; çuval və s. Nigarançılığım bir az da artdı, özümü itirdim. Bağlamanın kəndirini dartıb qırdım. M. C.. Nəhayət, <müəllimə> qazıdığı quyudan bir böyük bağlama çıxartdı. Ə. M.. //… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • cübbəli — sif. Cübbə geymiş. Bir çılpağı min cübbəli soya bilməz. (Ata. sözü). Ayaq üstə dolaşan şal sarıqlı, qısa cübbəli gənc bir əxi Mirzə Əbdülvahaba yer göstərdi. Ç …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • düyün — 1. is. 1. İki ip və s. nin bir birinə bağlanmasından əmələ gələn yumru ilmək yeri, habelə ipin özünün ilmək halına salınmış yeri. İpin düyününü açmaq. – <Səttar:> Yazıq arvadın barmaqları ilmədə qalıb, gözü düyünlərdə. P. M.. Düyün düşmək – …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dəhşətli — sif. 1. Dəhşət doğuran, son dərəcə qorxunc; müdhiş. Əgər bu, həqiqətə çevrilsəydi, gör Müqim bəy Cavanşir üçün necə dəhşətli faciə üz vermiş olardı. S. R.. Kambayev dəhşətli sonun yaxınlaşdığını görürdü. S. Rəh.. // İnsanı dəhşətə salan, dəhşət… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • hoppanmaq — f. 1. Atlanmaq, tullanmaq, sıçramaq, atılmaq. Sanki canavar bir adamın üstünə hoppanmaq və qanını sormaq istəyirdi. M. S. O.. Nökər birdən hoppanıb, İsrafilin belindən yapışdı. . M. Hüs.. // məc. Çox sevinmək, şadlığından özündən çıxmaq, atılıb… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • həm — bağl. <fars.> 1. Üstəlik, dəxi, . . . da (də). Fələk, bari cəfalar eyləyib, sən həm qəm artırma; Əlindən gəlmədisə əhli dərdə çarəsaz olmaq. S. Ə. Ş.. Qəzetin yazmağına görə, bu növ şəxslər Naxçıvan fəqarəsində həm olublar. N. V.. 2. Təkrar …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mehr — 1. is. <fars.> klas. Sevgi, məhəbbət. Könlün xoş isə, təbəssüm eylə! Mehrin var isə, tərəhhüm eylə! F.. Mənə ol mahimehrim yəqinimdir ki, ram olmaz; Dedim ki, mehri çıxmaz sinədən, ömrüm tamam olmaz. S. Ə. Ş.. Mehr etmək – məhəbbət… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • nisvan — is. <ər.> köhn. Qadın (çox vaxt tərkib şəklində işlənir). Derdiz ki, gərəkdir açıla məktəbi nisvan; Bir yanda dəxi məktəbisənət, uçitellər! M. Ə. S.. <Sarıqlı molla:> İnsaf eləyin! Əhli nisvan nə günahın sahibidir, bəradər! M. C …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • o — 1. Azərbaycan əlifbasının iyirmi birinci hərfi. // «O» hərfi ilə işarə olunan saitin adı. 2. Üçüncü şəxs əvəzliyinin təki; haqqında danışılan və ya göstərilən şəxsi bildirir. O gəldi. – Aşıq Qərib sözün deyər avazla; Dindirəndə canım alar o,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ord — is. Ağız boşluğunun yanaqlar tərəfində olan hissələrindən biri. <Xanməmməd> ordlarının ikisi də şişik bir halda şəhərin yeni xəbərlərini nağıl eləməyə başladı. . Ç.. Zurnaçı orduna doldurduğu havanı bilmədi hara üfürsün. M. C.. ◊ Ordu… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”